Typy nawierzchni w budownictwie drogowym

Nawierzchnie drogowe powinny być wykonane z materiałów cechujących się dobrą nośnością, odpornością na uszkodzenia  i wytrzymałością na zmiany temperatur. Ważne, by rodzaj podłoża dostosować do natężenia ruchu i przewidywanych obciążeń. W budownictwie wyróżnia się nawierzchnie twarde i gruntowe. Dowiedz się, czym się charakteryzują i jakie mają podtypy.

Czym są nawierzchnie twarde?

W Prawie o ruchu drogowym droga o nawierzchni twardej to droga niebędąca drogą o nawierzchni gruntowej.

Mówiąc o nawierzchniach twardych, ma się na myśli kilka typów podłoża:

• nawierzchnie ulepszone, np. bitumiczne, betonowe lub z kostki brukowej, kamiennej betonowej czy klinkierowej;

• nawierzchnie nieulepszone, np. tłuczniowe czy brukowcowe.

Obecnie najczęściej tworzy się drogi bitumiczne, czyli asfaltowe. Szacuje się, że około 90% tras w USA czy w Europie powstaje właśnie z wykorzystaniem asfaltu. Tworzy się je z kamiennego kruszywa lub specjalnego lepiszcza. Swoją popularność zawdzięczają kilku kwestiom. Przede wszystkim są stosunkowo łatwe do wykonania. Oprócz tego bez problemu da się utrzymać je w czystości. Poza tym charakteryzują się wysoką elastycznością, dużą wytrzymałością i wolnym ścieraniem. Nawierzchnie betonowe sprawdzają się w przypadku dużych obciążeń, dlatego też stosuje się je na lotniskach, czy w miejscach narażonych na wysokie natężenie ruchu. Podłoże wykonane z kostki brukowej czy granitowej ma zastosowanie zwłaszcza na parkingach i podjazdach. Takie usługi realizuje wiele firm zajmujących się robotami drogowymi i ziemnymi, np. MABUD. Skorzystanie z oferty zaufanego wykonawcy jest gwarancją trwałości nawierzchni.

Czym są nawierzchnie gruntowe?

Jezdnia drogi o nawierzchni gruntowej jest wykonana z gruntu rodzimego lub nasypowego ulepszonego mechanicznie bądź chemicznie. Warstwa wierzchnia może być dodatkowo wzmocniona kruszywem naturalnym, sztucznym lub pochodzącym z recyklingu. W państwach wysoko rozwiniętych, drogi gruntowe z reguły występują jako drogi niepubliczne, np. w lasach czy na polach. W porównaniu np. do kostki brukowej czy asfaltu cechują się niską użytecznością komunikacyjną z uwagi na szybkie uleganie odkształceniom. W krajach rozwijających się jezdnie gruntowe stanowią niewielki procent dróg publicznych, a w słabo rozwiniętych — główny typ dróg.